Βλέπω τους πολιτικούς των κομμάτων της Βουλής και είναι να απορείς ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα από ό,τι συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία. Νομίζουν ότι όλο αυτό το κύμα αγανάκτησης που καταστάλαξε στις πρόσφατες διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, συνδέεται με αυτό καθαυτό το σιδηροδρομικό ατύχημα.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που συνέβη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η κρίσιμη μάζα της αγανάκτησης και της οργής για ένα ανίκανο, στρεβλό και απαράδεκτο πολιτικό σύστημα που έχει σαπίσει από την μούχλα των πεπαλαιωμένων αντιλήψεών του και το σκοτάδι των αθέμιτων συναλλαγών και δόλιων συμφερόντων που εξυπηρετεί, προκειμένου να διατηρείται στο προσκήνιο και να κατέχει την εξουσία.
Δεν κατανοούν ότι ο κόσμος πλέον ζητά Δικαιοσύνη! Δικαιοσύνη όχι για τα μάτια του αλλά πραγματική, ουσιαστική.
Ζητά ένα όραμα που να δίνει μια προοπτική βελτίωσης. Ζητά να βγει από την ανασφάλεια. Δεν μπορεί να βλέπει να χαρίζονται δισεκατομμύρια σε αυτούς που ήδη διαθέτουν τέτοια κεφάλαια, και να αφαιμάζουν αυτούς που στήριξαν τις ελπίδες τους πάνω τους και τους τίμησαν με την ψήφο τους.
Δεν αντέχει πλέον παράλογους νόμους, ταλαιπωρία και εγκληματικότητα. Δεν αντέχει να βλέπει τους πολιτικούς να τσακώνονται από το πρωί ως το βράδυ στα κανάλια.
Δεν μπορεί να βλέπει άδεια τα έδρανα της Βουλής όταν συζητούνται νομοσχέδια και γεμάτα όταν θα μιλήσουν οι αρχηγοί των κομμάτων για να χειροκροτούν ο καθένας τους τους εξυπνακισμούς του αρχηγού τους.
Μα τι γελοίο είναι όλο αυτό! Να στήνουν παραστάσεις και φιέστες με χειροκροτητές και από την άλλη να περιμένει κάποιος να τους παίρνουν για σοβαρούς πολιτικούς. Αυτό δεν είναι η Βουλή των Ελλήνων αλλά το Δελφινάριο.
Πώς να πάρει κανείς σοβαρά αυτούς τους ανθρώπους; Την ώρα που η χώρα διαλυόταν κάτω από το βάρος των μνημονίων, τσακώνονταν στα κανάλια κατηγορώντας ο ένας τον άλλον. Ούτε μια φορά δεν σκέφτηκαν ότι ίσως θα έπρεπε να καθίσουν με σοβαρότητα και να δουλέψουν όλοι μαζί, για τον απεγκλωβισμό από τον κυκεώνα στον οποίο βρεθήκαμε όλοι.
«΄Όλοι μαζί»! Ναι όλοι μαζί. Πού βρίσκεται το παράξενο σε αυτή την φράση; Γιατί βγαίνει κάποιος στην πολιτική αν όχι για να υπηρετήσει την χώρα του και την ανθρωπότητα εν γένει; Αν δεν εκκινείται από αγωνία για το μέλλον των νυν και επόμενων γενιών, γιατί ασχολείται με την πολιτική;
Πού είναι η κουλτούρα έστω του αστού παλαιού πολιτικού;
Σήμερα κάποιος αγωνίζεται να βγει βουλευτής για να μπορέσει να ξαναβγεί βουλευτής! Αυτός είναι ο κύριος σκοπός του. Μια ανακύκλωση του τίποτα δηλαδή.
Δεν τον ενδιαφέρει που ο βουλευτής έχει καταντήσει χειροκροτητής και απλά υπογράφει νομοσχέδια της εκτελεστικής εξουσίας. Δεν τον ενοχλεί το χάλι που έχει περιπέσει η Βουλή. Δεν τον ενοχλεί η πλήρης μη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, ούτε ότι τα κόμματα έχουν γίνει άθλιοι μηχανισμοί δημαγωγών και συμφερόντων. Τον ενοχλεί η προοπτική να μην ξαναβγεί βουλευτής… Τον ενοχλεί να μην μπορεί να ξαναβγεί στα κανάλια ή να μην μπορεί να βαυκαλίζεται ότι είναι (κοτζάμ) βουλευτής.
Αυτή είναι μια ελάχιστη εικόνα της σημερινής πολιτικής αθλιότητας. Και αυτή είναι που βλέπει όλος ο κόσμος αλλά όχι οι ίδιοι.
Μιλάνε για «πολιτική αντικειμενική ευθύνη» που όμως δεν σημαίνει τίποτα για τους ίδιους. Παρακολουθείται με περίεργα λογισμικά τόσος κόσμος και όμως κανείς δεν είναι υπεύθυνος. Μια χωματουργική εταιρεία αγόρασε τα Predator. Η ίδια εταιρεία που παρήγγειλε και την πρώτη δημοσκόπηση, όταν δεν είχε περάσει ούτε μια εβδομάδα από το πολύνεκρο συμβάν της σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών.
– Ποιανού είναι επιτέλους αυτή η κ@λοεταιρεία;
Φυσικά όλοι γνωρίζουμε. Αλλά αυτός που κρύβεται πίσω από αυτήν, νομίζει ότι μας έχει ξεγελάσει όλους!
Ο πολιτικός κόσμος, ο παλαιός πολιτικός κόσμος, πνέει τα λοίσθια. Αυτό όποιος δεν το έχει καταλάβει είναι ή ανόητος, ή πολιτικός. Και όποιος το έχει καταλάβει ας συνειδητοποιήσει ότι τα συνθήματα δεν αλλάζουν τον κόσμο. Μόνο η σκέψη και ο αναστοχασμός. Τι έφταιξε; Ποιοι πίσω από τις μαριονέτες με τα κοστούμια και τις γραβάτες ελέγχουν την εξουσία και τις ζωές μας; Ποια είναι η απάντηση που πρέπει δοθεί. Ποιο θα είναι το πρόταγμα για την νέα πολιτική εποχή που έρχεται να αντικαταστήσει την κομματοκρατία και το σάπιο-άρρωστο μέχρι το μεδούλι του υφιστάμενο πολιτικό σύστημα
